Tusen takk! 

Leiar (med lydfil):

Suldalsposten er førti år. Laurdag er det akkurat fire tiår sidan første utgåva kom ut, og i dagens avis kan du lesa tidlegare redaktør Roy Høibo si personlege soge om avisa. Med skråblikk på ein avispersonlegdom som, til liks med alle personlegdommar, er noko for seg sjølv. Med sterke og svake sider, med karaktertrekk som er og skal vera lett gjenkjennbare, men også med utviklingspotensiale som skal dyrkast.

Ei førtiårsfeiring skal ikkje vera som den meir høgtidlege halvthundreår-rundinga eller den soignerte 100-årsmarkeringa.

Men eit nytt tiår er ein fin anledning til å sjå både bakover og framover. Dei to bevegelsane høyrer naturleg saman for alle som skal reisa vidare og få med seg sjølv.

Det manglar ikkje på pressefolk som sit i redaksjonar og tenkjer djupe tankar om utviklinga  og ikkje minst om korleis inntektene skal sikrast når Facebook og content marketing (reklame som etteraper journalistikk) breier om seg.

Avisdrift går ikkje av seg sjølv, om det aldri så mykje finst pressestøtte. Det bør ikkje vera nokon løyndom at det ikkje er nokon automatikk i at Suldalsposten as finst, like lite som det er noko sjølvfølge at andre suldalsfirma får det til å gå rundt. Å trygga grunnlaget for ei god drift er ein nødvendig føresetnad for å driva journalistikk. Eller for å utforma annonsar, behandla bilete av nyfødde, gratulantar, gi grafiske tenester og vegleiing og hjelp med gravferdsprogram og dødsannonser. For å nemna noko av det Suldalsposten leverer.

Faren ved å skulla sjølvforklara seg for ei lita avis i harde pressetider, er sjølvsagt at navleloet kan ta overhand, og at det blir eins sjuke mor som får styra ståket.

Derfor er me glade for å kunna feira dagen saman med dei som er dei aller viktigaste for oss. Ideen om å finna førti lesarar og fritta dei ut om kva dei likar og saknar, kom tidleg. Det krev litt, og det gir fantastisk mykje tilbake. Det perfekte påfyllet for å gå vidare, kjempa vidare, bli betre og prøva å vera så gode me kan. Tusen takk for alle tilbakemeldingane. Ikkje berre i dagens avis over tre heile sider, men til dykk som tar bryet med å gi oss små og store reaksjonar, tankar, tips, ris eller ros. Det viktigaste oksygenet for ein førtiåring som har mykje ugjort og nye prisar å kapra.