LESARBREV: Vis meg stubben din
På 1980/90-talet brukte skogbruket eit slagord for å lokka folk til å ta kurs i hogst og felleteknikk: «Vis meg stubben din, og me skal sei kor god du er!» For eit trent auga fortel nemleg stubben etter felling det meste om utøvaren sin felleteknikk.
Men dette var då det meste av hogsten framleis blei utført manuelt; med motorsag. I dag vert det aller meste av tømmeret her i kommunen avverka med hogstmaskin, som elles i landet. Slik det i vinter blei gjort i ei stor skogsdrift i Sand sitt nærområde, ved Kammen og i Hedlandsliane. Her vart det tatt ut rundt 5000 m3, og det midt oppi eit svært mykje brukt turområde. Skogeigarane, skogsentreprenør og planleggarar skal ha all ære for vel utført arbeid, for skånsom drift og fin opprydding etter hogsten. Me har ikkje høyrt ei kritisk røyst, tvert om er det mange turgåarar som seier dei får ei ny oppleving av landskapet nå som det er opna. Dette i motsetning til då skogsvegane i området vart bygde for snart 30 år sidan, då var dei tema i 1. mai-talen, med negativt forteikn.
Men det var denne stubben. Nå skal det seiast at i denne nemnde drifta ser stubbane for det meste bra ut, eg måtte leita for å finna motivet på bildet. Me som brukar motorsag, set vår ære i å stubba LÅGT! Og slik har det alltid vore. Gamle skogakarar ville rotert i grava om dei fekk sjå stubbane etter ei hogstmaskin-drift! «Det er i rota tommane sete» sa ein skogeigar i dalføret som ikkje er blant oss lenger. Det hadde han rett i, for rotenden er den mest verdifulle delen av stokken, og då tykkjer me det er meininglaust at mange tommar skal stå att i skogen og rotna. Me forstår at det omfangsrike hogstaggregatet ikkje kjem så lågt ned som ei motorsag over alt. Men av og til må me berre ha lov til å undrast, som her på bildet.
Til slutt eit minne: På slutten av det nemnde 80-talet skulle det arrangerast ein skogdag på Velaskaret der felleteknikk var temaet, og i annonsa i Suldalsposten brukte me sjølvsagt stubbe-slagordet. «Aktivt Skogbruk-intstruktør Stein Olav Fattnes viser stubben sin» skreiv me i annonsa. Me tenkte det måtte trekkja folk! Ein lesar tykte at dette var så festleg at ho tipsa NRK, og dette medførte at underteikna ein morgon vart oppringt av 9-timeredaksjonen, Tande-P ville ha det som innslag i 9-timen, med direktesendt interju. Heldigvis var dette før me kunne ha mobiltelefonen i lomma, for eg hadde avtale i skogen då 9-timen gjekk på lufta, og slapp dermed unna. Men i ettertid skulle det vore moro å høyrt kva Tande-P kunne fått utav dette. For han var dette mat for Mons.
Bjarte Skipevåg
