Forstørrelses-glaset

Leiar:

Fem dagar igjen. For dei yngste er det fem dagar for mykje, mens dei fleste av oss vaksne neppe hadde sagt nei til eit par dagar ekstra, eller kanskje eit par døger med utvida timetal.

For endå er ikkje alt i hamn, endå er det gåver å løysa, strømpebukser å kjøpa, kaker å baka og handle- og huskelister å fullføra. Endå er det mykje å gjera. Og mellom alle gjeremål, avslutningar og handleturar ligg dei som små blanke øyer: Minne, håp, forventingar. Men også sorg, vemod og lengt. Jul er ikkje eit magisk pulver som forvandlar livet for ei lita stund, juledagane og tida før er tvert om eit forstørrelsesglas. Det fine blir finare, det varme blir varmare og det triste blir tristare.

Me ber alle i oss begge delar, både det blanke og det grå, og i lyset frå juledraumen, blir både godt og vondt tydelegare og sterkare.
Det avtar ikkje etter kvart som livet fyller på i bagasjen vår, og slik må det vera. Det som er vakkert rører ved vemodet vårt. Det er nok derfor ein del av oss slit med å syngja Deilig er jorden utan blanke auge. For det er den, denne verda, samtidig som me også så inder- leg vel veit om det andre også. I våre eigne liv, i våre nære sine liv og i det som skjer i den store verda rundt oss.

Deilig er jorden er noko så sjeldant som ein trass-salme. Me syng fordi det er sant, og me syng fordi me inderleg ønskjer at det skal vera slik. Slik Olav H. Hauge i sitt vakre dikt skriv fram draumen om at det vidunderlege skal skje.
Den draumen kjenner me godt desse dagane som nå ligg føre oss. Og midt i alt som er begge delar, er eitt sant. At me alle kan vera ein del av det vidunderlege som me ønskjer skal skje. Gjennom omtanke, smil, varme ord, kanskje ein klem eller berre litt tid til å vera saman.

Med ønske om ein god innspurt og ei fredeleg julehøgtid, får diktaren Hauge siste ord i årets leiarspalte.

DET ER DEN DRAUMEN
Det er den draumen me ber på
at noko vedunderleg skal skje,
at det må skje –
at tidi skal opna seg
at hjarta skal opna seg
at dører skal opna seg
at berget skal opna seg
at kjeldor skal springa –
at draumen skal opna seg,
at me ei morgonstund skal glida inn på ein våg me ikkje har visst um.
Olav H. Hauge